Ze hadden elkaar gevonden nadat ze beiden een aantal jaren alleen waren gebleven na het overlijden van hun partners, vertelt Gerard van der Reijden (88).
Ze hadden elkaar gevonden nadat ze beiden een aantal jaren alleen waren gebleven na het overlijden van hun partners, vertelt Gerard van der Reijden (88). Hij zit op de bank in zijn studio en neemt een slok van zijn koffie. “Na het overlijden van mijn vrouw zat ik in een groot, leeg huis. Ik was alleen, ik miste een maatje. Maar weet je, als je de 75 gepasseerd bent, voelt een datingsite niet meer zo veilig en aantrekkelijk. Hoe pak je dat dan aan?”
Het waren beider kinderen die hen met elkaar in contact brachten. “Henny woonde in een appartement van 3B tegenover de Plantenhal. Ik zou bij haar op de koffie gaan. Ik kwam aangereden in mijn Citroën c-Crosser, later bleek dat ze met een vriendin uit het raam had staan kijken – ik werd meteen gekeurd!” (lacht)
Het klikte meteen en na een tijdje trok Gerard bij zijn nieuwe liefde in. “Samen met Henny’s zus en diens man hebben we mooie reizen gemaakt, naar Frankrijk en Thailand. Ons appartement had twee balkons, waarvan één boven het water en op de middagzon. Alles liep als een trein, we waren samen heel gelukkig.”
“Toen kwam het bericht: u heeft een tumor in u borst. De tumor werd weggehaald, maar de operatie was niet wat ervan verwacht werd. Later kwam het bericht dat ze was uitbehandeld; er waren uitzaaiingen. Na zes weken van hoop was alle hoop vervlogen en stierf ze in het hospice in Bergschenhoek.” Gerard zwijgt even. “Het werd stil in huis”, besluit hij, “hoe fijn het daar ook was.”
Op een dag vroegen zijn dochters of hij mee wilde gaan naar een inspectie van een vrijgekomen nieuwe studio in Huize Sint Petrus. “Het bleek dat ze al een tijdje hadden rondgekeken. Ik had toen al drie keer een beroerte gekregen, waar ik wonderwel steeds goed uit kwam.” Hij ging kijken en… het sprak hem aan! “Er wonen hier meerdere mensen, dat vond ik leuk. De studio was groot genoeg voor één persoon en rook heel fris. De gang op de derde etage is licht, met witte muren en om de zes a tien meter een lichtkoepel.”
Voor zijn dochters is het een geruststelling dat hij hier zit, met de zorg van Laurens om de hoek. “De kans dat ik een vierde beroerte krijg is aanwezig. Ook als ik zou gaan dementeren, heeft Laurens een passende oplossing. Dit geeft rust voor de kinderen.”
Ondertussen geniet Gerard van de gezelligheid en de gezamenlijke activiteiten.
“We hebben een huiskamer waar we kaarten, bloemschikken, gymen en natuurlijk koffie en thee drinken. Het warme eten wordt elke maandag gebracht; sommige bewoners eten op de kamer maar veel ook in de huiskamer, gezellig met elkaar. Op vrijdag eten we in het restaurant beneden en op zondag is er een Mis in de kapel. Ik houd het hier nog wel een hele tijd uit!”
Het leukste zijn de ontmoetingen en de goede gesprekken met medebewoners, zo stelt Gerard. Zijn hele werkende leven zat hij bij de marine. Hij reisde de hele wereld rond, beleefde tal van avonturen en kijkt terug op een mooie, succesvolle carrière.
Hij staat op. Uit een kastje haalt hij een boek: Sterke Verhalen, staat op de kaft gedrukt – het is door hemzelf geschreven. Op een van de eerste pagina’s zien we een foto van Gerard als 20-jarige in uniform, trots en gelijktijdig een tikje kwajongensachtig poserend tussen zijn collega’s.
“Ik vertel graag verhalen, over mijn leven, maar ook over mijn kinderen en kleinkinderen. Hier bij Petrus ontmoet ik nieuwe mensen, ook zij hebben allemaal verhalen weer te vertellen. Ik vind het mooi om die verhalen met elkaar te kunnen delen.”
Ondertussen schrijft hij aan zijn tweede boek, over de tijd na de marine. “Door te schrijven haal ik herinneringen op, zo blijft mijn hoofd helder en scherp.”
Van ‘t Hof Rijnland Vastgoedmanagement
Tel: 010 – 833 00 33
Mail: rotterdam@hof-rijnland.nl
Huize Sint Petrus
Noordeindseweg 94
Berkel en Rodenrijs
